KENDiMDE MAHKUMUM SANA M?LTECiYiM

Bir hissiyat var derunumda ki sorma,
Kendimde mahkumum sana mülteciyim!..
Bana ben yettim birde sen vurma,
Kendimde mahkumum sana mülteciyim!..

Yasak meyveyle baþladý ilk sürgünüm,
Ebedi iken ebediyet arayýþýna durdum,
Þimdilerde fani zevklere garkoldum,
Kendimde mahkumum sana mülteciyim!..

Sýr var uhdemde birde beni saklayan,
Varmýdýr bütün sýrlara vakýf olan,
Evet var ki Sen sin ey Yüce Sultan,
Kendimde mahkumum sana mülteciyim!..

En büyük düþmaným bana yine benim,
Sen olmadan bu düþmaný nasýl yenerim?
Hakim oldum bir ara cüzi bir ant verdim:
Kendimde mahkumum sana mülteciyim!..

Seni hakkýyla bilmemiz ne mümkün,
Sen Seni seven gönüllerde varsýn,
Her yerde her halukarda hazýr ve nazýrsýn,
Kendimde mahkumum sana mülteciyim!..

Bir hizipleþmedeyim ben benlerimle,
Kendimi yakýyorum kendi ellerimle,
Merhametinin seyrindeyim acý bir terennümle,
Kendimde mahkumum sana mülteciyim!..

Merhametin menba’dýr Habibin su
Kirli gönüllerin bilmem nedir korkusu,
Bendeki bir anlýk gaflet uykusu,
KENDiMDE MAHKUMUM SANA MÜLTECiYiM.....
Sosyal Medyada Paylaşın: