Tutsaktý ellerim Kelepçeli deðildi Kalbim gibi… Bir anýsý vardý aklýmýn Dumaný üzerinde Üfledi üfledi geçiremedi.
Hep son hep son diyordu Oysa hep yeni baþtan alýyordu Güneþli güneþsiz Yaðmurlu yaðmursuz Canýna söz geçiremeyen Mendil satan bir dilenci.
Aþk olsun demeyi seviyordu Saklanmaya bayýlýyordu Ýþ tutunmaya geldiðinde… Gelmesin olur mu? Öfkeleniyorum… Umursamaz tavrýna, Kendini vazgeçilmez kýlan kibrine, O yalan gülüþlerine…
Sonra oturmuþ bir halde buluyorum Bir kaldýrým kenarýnda Ezgin bir sokak kedisi Alýyorum kucaðýma Yara berelerini iyileþtiriyorum. Sütünü verip sevmek istiyorum. Sonra mý? Týrmalayýp kaçýyor.
Kalýyorum kalbimin üzerinde Týrnak izleri. Hikayelere bayýlmýyorum Anlatýyorum soranlara gerçekleri. Þaþýrýyorlar…bu bir savaþým diye Haykýrýyorlar. Dudaðýmýn kenarýndaki Eðreti gülüþten arta kalanlar Diye ekliyorum… Hemen susturuyorlar… Susuyorum!
Doðuþan Iþýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Doğuşan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.