Maymunlar yavrularýna insan gibi bakýyorlar,
Büyüyünceye kadar yanlarýndan ayrýlmýyorlar,
Gördüðümde onu þefkatle baðrýna basýyordu,
Gitmek gerekiyorsa da sýrtýna alýp taþýyordu…
Oturduklarýnda da onu yakýndan inceliyordu,
Üzerindeki paraziti alýyor ve aðzýna atýyordu,
Ýkili koalisyonda hem yavruyu temizleniyordu,
Hem de o an için anne maymun doyuyordu…
Düþünüyorum da, ne kadar yalnýzým dünyada,
Hem bir bitimi alýp da yiyen yoktur yanýmda,
Hem de istediðimde sýrtýna alýp gezdiren kimse,
Þimdilik inzivaya çekiliyorum ben de öyleyse…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.