AYRILIK
Bayramdý,otobüsler birer birer giriyordu terminalden içeri
Bir umut sevinci kapladý iþte o zaman yüreðimi
Teker teker baktým inen yolcularýn hepsine
Ve birde baktýmki; sen yine yoksun
Peronlarda hasret kokan kucaklamalarla bekliyordum hala
Sen gelmeyince hýçkýrýklar peþ peþe patladý boðazýmda
Ve sonra birkaç ýslak mendille döndüm sensiz yaþadýðým yere
Aðladým için için gözlerimden akýyordu yaþlarým sen yoksun diye
Senin yokluðunda hasretin varken içimde
Aðlamanýn hýçkýrmanýn seni geriye getiremeyeceðini düþündüm bir an
Düþündüm,düþündümde yapabildimmi aðlamadan
Seni seviyorken,seni anýyorken seni yaþatýrken içimde
Bu ayrýlýk bu hasret çekmek var iken bizde
Son vapuru son treni son otobüsü kaçýrýyorduk hep seninle
Elele göz göze ne güzel gezerken beraberliðimizde
Nereden neden çýktý ki bu AYRILIK ikimize..
Yazýlýþ ve ariþv tarihi:21.09.1979.Saat o.2,30 Bahçemde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.