KARARAN GÖNÜLLERDE, GÜLMEYECEK Mİ YUNUS?

Gün gelip de hýzlýca, biterse içte gaye
Dilde kalýr sadece, esmer yüklü sermaye

Sevginin tohumlarý, toya durmaz o zaman
Çekilir bileklerden, çekilir nurlu derman

Arzunun iplerine hýrsla sarýlsanýz da
Âlemin ortasýnda tahta kurulsanýz da

Çiçeklerim rengini, acýlarýyla döker
Naðmeler sükût edip, bülbülüm boyun büker

Çizilir birdenbire, haþmetli hatýralar
Mevsimler ziyan olup, zirve yapar karalar

Kasvetli sabahlarým, yakar durur sahili
Meltemleri susturur, karayellerin eli

Ufuklar üzerine, kýpkýzýl korla gelir
Yeni doðan güneþin, hüsranlarla yükselir

Seherler yetim kalýp, bülbülsüz olur bu yýl
Kalýrsýn nefessizce, çâre bulamaz akýl

Katranýn yaðmurlarý, yaðar hep üzerine
Tütmez umut ateþi, derinlerden derine

Kalýrsýn sýcak sýcak, hüzzamýn notasýyla
Tanýþýrsýn aniden, hüzünler haftasýyla

Ah! Neler yaptýn neslim, dinlemedin hiç beni
Sürekli eyvahlarla boyayýp durdun teni

Dehlizlerin içinden, çýkamadýn bir türlü
Bedenin diri ama, yüreðin özü ölü

Derdin yaðmurlarýný, âleme yýðýp durdun
Gün, aþkla çaðlýyorken; sen hicranlarý kurdun

Ey baðýn güzelleri, tütsün mü her an kâbus
Kararan gönüllerde, gülmeyecek mi Yunus?

Sosyal Medyada Paylaşın: