Her önüne gelen konuþuyor,
Cýzýrtýlý sesleri hep çýkartýyor,
Birden feryat figan kopartýyor,
Yaptýðý yok, sanki hep o yapýyor..
Karga da var ses oda baðýrýr,
Baðýrýnca sanki dert anlatýr,
Herkesi kendisi gibi saðýr sanýr,
Baðýrýr hep kendine baðýrýr..
Sinek sesi saz gelir kendince,
Ýþte söylenir kendi kendince,
Bir an olsun kendini görmeyince,
Kendisi olur sadece gelin görümce..
Bir taþ atar kuyuya bilmeden,
Boþ boðazlýkla söyler inceden,
Aynaya bakýp kendini görmeden,
Kendince savsaklýyor istemeden..
Allah aðýz vermiþ konuþ diye,
Sonra demiþ ki tut diye niye,
Söylenen incitiyor herkesi niye,
Kendin yapýyorsun onlarýn sucu ne..
Söz gümüþse sukut altýndýr,
Dilini tutan kendinin çobanýdýr,
Kemik yok ki her þeyi anlatýr,
Hakim olunursa güzellikler anlatýr..
Sevgi dostluk anlatsýn dilin,
Hakimi olduysan eðer dilinin,
Sen esir olmadan kendi dilinin,
O esirin olsun yerinde olsun dediklerin..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.