Her biten aþkta Biraz daha azalýrmýþ insan... Sen gidince anladým.
Bu sabah uyanýnca, Aynaya baktým da.. Gözlerimin altýnda Mor halkalar oluþtuðunu gördüm. Ýçimin karanlýðýný gördüm.
Meðer, Neler alýp, götürmüþsün benden.. Bana Benden baþka bir þey býrakmamýþsýn! ! ! Bir bilsen.. Benden hiç bir eser kalmamýþ..
O gün.. O sokaðýn baþýnda.. Gözlerim doldu. Sevgimden bir þeyler koptu... Sarsýldým. Kýrýldým. Soðukta kalmýþ bir serçe gibi Tir tir titredim. Dudaklarýmý ýsýrdým Kan aktý... Hiç acý duymadým. Ýçim cayýr cayýr yandý da.. Sen giderken aðlamadým.
Necdet GÖKNÝL Sosyal Medyada Paylaşın:
ncdtgknl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.