AŞK, BENDEN SANA MİRAS

Önceleri kýmýldar, usul usul yoklardý.
Yok sayardým nedense, aþka dâir hâlleri.
Sonra aldý yürüdü, kesilmedi hiç ardý;
Duramadým önünde, yýkýp geçti hallarý.

“Kaçamazsýn.” der gibi, çýkýp durdu karþýma:
Bazen aldý sazýný, ahvâlinden dem vurdu;
Tutumuma diklendi, günü çaldý baþýma
Ve kader tezgâhýna, kirmen diye savurdu.

...

Anladým ki; kaçýþ yok. Kök salýp yüreðime;
Bünyeme nüfuz etmiþ; ,ben hep sende solurum.
Sen bakma; “Ben, eski ben deðilim.”dediðime
Mýsralara nakþolup, kokunda kaybolurum.

Þifreyi çözdün artýk, tercih sana kalýyor;
Ya ömrünce çekecek ya çekip gideceksin.
Hiçliðinde kaybolan, nereden yol buluyor?
Ben nasýl yaþadýmsa, sen de öðreneceksin.

Attýðýn her adýmda, aldýðýn her nefeste;
Süzdüðün þarkýlarda büyüsün firâkýmýz.
Ýçine doðru yürü, duygulardýr berceste.
Göreceksin; “Biz deðil, büyük olan, aþkýmýz.”

Müsterihim! Ölsem de; gam yemem. Anlasana;
Ben sevdânýn tayfýndan, ruhuna akýyorum.
Devir teslim zamâný geldi çattý, al sana;
Bu aþkýn kalemini, mîrâs býrakýyorum.

13-04-2010
Sosyal Medyada Paylaşın: