Kayboluyorum
Derinliðinde kaybolurken zamanýn
Aklýma nedense hep o gerçek gelir
Avuçlarýmda tuttuðum yaralý bir kuþun
Çaresizliði gelir aklýma yaþamanýn
Birdenbire kývýlcýmlaþýr zaman
Beni terk edecek mi ne varsa aklýmdan
Beni hatýrlatacak mý yaþadýklarým
Bu koskocaman evrende varmýyým
Nereden geliyor esintisi rüzgarýn
Nelere alýp götürecek ki zaman
Ne renk açacak ki tomurcuklardan
Çiçeði beklemek kocaman bir yalan
Kayboluyorum derinliðinde zamanýn
Sýzýyor yavaþ yavaþ soluduðum hava
Dolaþýyor bir kelebek kadar hassas
Bir demir kadar dirençli her yanýmda
Rüyada yaþýyormuþsun gibi varsay
Dokunamadýðýn her þeyden farklý
Yaþayamadýðýn düþüncelerden de
Uzaklaþýrken yaralý kuþun sesleniþinde
Býraksam kendimi düþürecek beni yollara
Bir akþam vakti beklediðim zaman
Þöyle sessiz sedasýz olsun yolculuðum
Bir daha seslenirken mýsralarýmdan
Namýk Kemal ÜLKÜ
20. Eylül 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.