Hani bagzen insan herseyden kendineden bile vazgecer, ucurumun kenarinda olur .! Tamam, hersey bitti icinde bulundugum ruya burayakadarmis derken... Tam o sirada bir el uzanir umutsuzluguna, yeni hayallere surukleyecek bir el. Bir cagre uzanirsin tutarsin. Bu sanki sana huzur verir ama ne kadar cabalasanda bu huzurla bir turlu rahatlayamazsin. Eski limanlari ararsin!.. Artik ulasamayacagini bildigin halde kaybettigin eli ararsin. Bir umut BELKI diye ya’da KESKElere bogarsin gecmisini. Kalbin onun icin aglasa da yuzunden sahte gulucuk maskesini kaldiramazsin. Kalbi aglar yuzu guler misali... Varmidir gerek maske ardina gizlenmeye? Simdi yasadiklarin ve yasayacaklarin icin pismanlik duyma vaktidir. Zamani durdurmak istersin, gucun yetmez Sosyal Medyada Paylaşın:
kishu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.