lapa lapa kar yagar kapida yozgatdaki bahcemiz gelir aklima kardan adam yapardik yagan karlar altinda
koluna kadar kizarmi$ sobamiz kestaneleri almi$ geliyor babamiz yillar önce nekadar mutluydu yuvamiz unuttuk birbirimizi,icimizden gelmiyor artik,ne arayip, nede sorasimiz
sivas caddesine bakardi penceremiz sobanin üstünde kaynardi fasulye dolu tenceremiz güle oynaya gecerdi, gündüzümüz vede gecemiz kin yokdu icimizde kalbimiz ve gönlümüz tertemiz
Hatiralar canlandi kar yaginca gözümde kimseye kar$i nefret ve kin yokdu özümde anam babam garda$larim var agzimdan cikan her sözümde buram buram tütüyor vatanim gözümde
gecen yillari hatiralarima hapsettim af cikdi gönlümde hepsini affetdim gurbetelde hasret cekmekden eriyip bittim bu kaderi neden ve nicin ben acimasizca hakettim anladim artik hayallerden ve hafizalardan yagan karlar gibi eridim ve yittim
selam söylen eyyy yagan kartaneleri vatanima benden ayri kalsamda memleketimden ve ailemden aniyorum onlari , calinan hüzünlü $arkilarda, $iirlerde ve dört mevsimlerde beni seviyorlardi hani nerdeler nerdeeee onlar dü$ürdü beni GURBET denen amansiz derde korkarim kari$ip gidecegim bu gidi$le gözlerimden akip giden sele Sosyal Medyada Paylaşın:
yaban gülü(gurbetbaci) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.