ADINI YALNIZLIK KOYDUM

þarap,
yanlýzlýk ve sen...
Sensizken üç kelime diriltti beni.
Gözyaþlarým yeþertti bendeki seni;öldürmek isterken... öylesine.
þimdiyse içimden geliyor,derinlerden sözlerim.
amaçsýz bir yanký sanki senden gitmek isterken dur diyen bir ses delicesine.

Senin þiirini dinlerken yine içimde bir sessizlik ölümü kýskandýrýrcasýna.
SENÝ ANLATMAK NE KADAR GÜZELDÝ AÞKI ANLATMAK GÝBÝYDÝN.
ÞÝMDÝYSE SENÝN HAKKINDA KONUÞMAK BÝLE BOÐAZIMI DÜÐÜMLÜYOR
ÜÞÜTÜYOR ,KARANLIÐA ÇEVÝRÝYOR. EN AYDINLIÐINDA BÝLE GÜNÜ.
Öteliyor bütün þaþasýndaki ömrü, söndürüyor tüm þamdanlarý;
Umutsuzca küçücük bir ýþýða muhtaçken gözlerim.
Dipsizliðe attým umut ipimi.
Seni beklemek ölümü beklemekten iyice.
Sessizlik adýn oldu,yüreðimdeyse silinmez gözlerin kaldý.
Ben usuldan giderim hala ve hala içimdesin ,içimdesin ben sessizim,SENSÝZÝM.
Yine þiirlerin içimi acýtacak çünkü kimlere yazýlacak benden sonra;
Bunun için ölürcesine nöbetteyim.

MEHMET KOVANCI 22/09/2010
Sosyal Medyada Paylaşın: