GÜNEŞ AĞLIYOR
Bir bulut yükseldi örttü güneþi
Güneþ hiç direnmedi bulut’a karþý
Ve bulut kazandý bu zor savaþý
Zehir oldu güneþin ekmeði aþ’ý.
Güneþ kendi baþýna çoraplar ördü
Parlayan bir yýldýz nasýl da söndü
Yalçýn kayalýklar gibi sert görünürdü
Birikmiþ çýð gibi bir anda çöktü.
Parlayan güneþ’den umut yok artýk
Bin yýllýk çýnar’dan bir sandal yaptýk
Ýçine de yüz yýllýk bir taç biraktýk
O meçule giderken biz arkadan baktýk.
Sönmüþ bir güneþ de ýþik’a aðlar
Bir daha zor oluþur ýþik’tan daðlar
Ölü ruhlar diyor ki ne yaptý saðlar
Bizim bu alem bile artýk onlara aðlar.
Hala yok sayan var mý aykýrýlýðý
Nihat’ýn yüreði kaldýrmaz bunu
O sandal bulmaz ise ummanda yolu
Bilin ki bu güneþ o zaman öldü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.