Uzun yýllar sonra vardým köyüme
Kerpiçten yapýlý evimde kaldým
iyi ki varmýþým döndüm özüme
Piri fanilerin duasýn aldým.
Eski dostlar ile oturduk meþk’e
Göçüp gidenler de olsaydý keske
Gönüller bir olup gelince aþk’a
Paslanan yüreðin cýlasýn aldým.
Sabahýn seheri çýktým yaylaya
Uzunca yol aldým hemi de yaya
Yoruldum yaslandým dingin kayaya
Mis gibi topraðýn kokusun aldým.
Bir ulu çýnarýn yanýna vardým
Azýðý çýkarýp ortaya serdim
Ýsotu soðaný pek de severdim
Yiyip de bir güzel devasýn aldým.
Bir an çocuk oldum bir baða geçtim
Soðuk sularýný gözeden içtim
Eriði kaysýyý kirazý seçtim
Uzanýp dalýndan meyvasýn aldým.
Dinledim bülbülün gül’e naðmesin
Keyfim pek yerinde kimse deðmesin
Mazlumlar zalime boyun eðmesin
Bir garip ozanýn sedasýn aldým.
Gönül arzu etmez gayri dönmeyi
Isterim ekmeði dostla bölmeyi
Mevlam nasýp etsin burda ölmeyi
Yeter gurbet elin cefasýn aldým
Mehmet Nalbant
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.