ÖTELERDEN BİR DÜŞ ESTİ

Çocukluktan bir düþ esti bu yana
Þehir yaralarýný sardý ondurdu

Evlerin altý anason kokardý, damlarý salça
Odalarda sarhoþ gezerdik gün boyu
Damda beyaz uykulara dalardýk sonra
Sýrtýmýz yeryüzüne dayalý
Fezaya düþecek gibi olurduk bir an
Yýldýzlar bir avuç sönmüþ efsane
Baþýmýz dönerdi göðün süsünden
Ýhtiþamýndan gecenin


Dua ederdik yaðmura, berekete
Ve ekinlerin mahzun haline
Mevsimlerin muþtulu inayetini beklerdik
Hangi ilimle yerleþip bir su damlasýna
Düþtü mü lütufla topraða rahmet
Gayrý bayram ederdik çoluk çocuk


Ve tokaçla döverdi kadýnlarýmýz
Kirli çamaþýrlarýný çayda
Eteklerini toplayýp dizlerinde
Beyaz baldýrlarý meydanda gülüþe oynaþa


Düðünleri keþkekle donatýrdýk
Sofralarý þükürle
Helvayla uðurlardýk ölmüþlerimizi
Bizim orda kabirleri derin kazardý mezarcýlar
Sapýtmalar kýbleye dönük olurdu
Merhumu hep iyi bilirdik zahir


Suyu tulumbadan çekerdik
Yeraltý kuyularýndan medet
Aþký, kederi ocak baþýndan
Özlemeyi kandillerin gölgesinde severdik
Sevdayý aðaçlara kazýrdý deliþmen gençler


Küçücük kýr köyü iþte ne olacak
Muhtarý, demencisi, delisi vardý
Ezanlar iliklere iþlerdi sabahlarý
Beþ vakit olmasa da icabet ederdik
Çobanýl ümitler içinde Allah’ýn evine




Sosyal Medyada Paylaşın: