EYLÜL GİRDİ.

Yaprak yaprak, dökülürken hüzünler.
Bulutlarda, aðýn aðýn, aðýnýr.
Olgunlaþtý, kesilecek üzümler.
Eylül girdi, sonbaharý çaðýrýr.

Birden bire, deðiþti sýcak hava.
Yeþillikler, þimdi kurur, sararýr.
Göçmen kuþlar, kuracak yeni yuva.
Bülbül yolcu, güller ise, darýlýr.

Yaz gidiyor, bütün alem, hüzünlü.
Hazan gelir, sonu kýþa eðimli.
Rabbim Allah, sýrlar onda düðümlü.
Sonbaharda, kýþta güzel, sevimli.

Ýþte böyle, devri alemdir, dünya.
Ýnsan fani, oda ömür, yaþýyor.
Kýþ gelince, toprakta ölür güya.
Nev baharla, yeni hayat baþlýyor.

Türkmendaðlý mevsimleri yaþadý.
Ömür biter, gelen gider, dostlarým.
Eren ermiþ, gizemlere ulaþdý.
Sýra bize geldi, gelir dostlarým.

HÝLMÝ CAN.
4.EYLÜL.2010.

(2885)

Sosyal Medyada Paylaşın: