//belki kalbimden önce var’dýn ve senin için çabuk gelen doðumuma yar’dýn//
evet var’dýn her sözümde konuþtuðum kelimelerin bir bütün cümle oluþturan zenginliðinde sularýna ölümüne/sevdasýna daldýðým Dicle’nin içli derinliðinde ve yar’dýn herkesin bulut rengi griyken, benim mavi göðümde herkesin þarkýsý yarýmken, benim uzun soluklu havamda
evet var’dýn gittiðim/gitmediðim her memlekette kýþ yaz fark etmez boðulurdum/yakalanýrdým can bereketinde ve yar’dýn taa köyümde çocukken hayallerine tutunduðum kardelenlerin beyaz gülüþünde ya da kendi yalnýzlýðýmda inzivada meleðime kavuþacaðým gün duasýnda
musa asasýndaki sihir gibi çabuk açýlýrdý/hemen kalýrdý sana gönül kapým alelacele saçýlýrdý/tez canlý býrakýlýrdý yakýnlýðýna bülbülü yaným
//sonrasýnda hep devam eden þiirsel anlamlarýmda sen var’dýn boþ bulduðum sayfalara astýðým kelamlarýmda bana tek yar’dýn//