mu
YAĞMUR YAĞMIYORDU
Korkular alýyordum ince bir çizgide
Kapýlar uzaklara açýlýyordu
Perdeler saatler önceden çekilmiþ
Mumlar son tangoda dans ediyordu
Karanlýk bu akþam daha acýmasýz
Rüzgar þebnem kokuyor
Yaðmur yaðmýyordu
Ayrýlýk kalýyordu ondan geriye
Saatler son bir þansý asla çalmýyordu
Tükenirken bir bir umutlar
Dudaðýmda bir sevda eskiyordu
Her yerde onun hayali
Rüzgar þebnem kokuyor
Yaðmur yaðmýyordu
Ýki damla lanet ýslak gözlerimde
Uzaklarda yýldýzlarýn sesi duyuluyordu
Duvarlarda resimler mahzun
Susmuþ zaman
Ayak izlerinde bir aþkýn hikayesi bitiyordu
Camlar iki kere buðulandý
Ýki kere bir sevginin adý yazýlý
Rüzgar þebnem kokuyor
Yaðmur yaðmýyordu
Öksüzdü odada kalmýþ duygular
Bu gece alevler kýrmýzý titriyordu
Yüreðimdeki yangýnda hasretin adý
Lanetlenmiþ iki kelimeyi söylemek zordu
Kýrýk aynalarda gördüðüm düþler yalan
Umutlarýmý böldü saatlerin zili
Rüzgar þebnem kokuyor
Yaðmur yaðmýyordu
Uzaklaþan bir gölgenin ardýnda ahlar
Bitmiþ bir beden yavaþ yavaþ ölüyordu
Issýzlýðýn ortasýnda iki pembe gül
Son duyulan ses yalnýzlýða geliyordu
Papatyada son bir yaprak sevmiyor
Hasret diyordu camlarýn karanfili
Rüzgar þebnem kokuyor
Yaðmur yaðmýyordu
Soðuk dudaklarda son bir nöbet
Gaipten bir ses ölüm diyordu
Gelemem bekleme beni gülüm
Bu yolcu bulutlara doðru gidiyordu
Bilirim haberim bile gelmez sana
Sevip okþamakla o iki pembe gülü
Rüzgar þebnem kokuyor
Yaðmur yaðmýyordu
Yaðmur yaðmýyordu
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafademirozz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.