Güne sordum nerdesin, körpe geceydi zaman Dolunay vardý gökte, hava kasvetli yaman Yýldýzlara da baktým, parlayýp sönüyordu Her þey kendi halinde, durmadan dönüyordu.
Güneþi çok özledim, kör sabaha çok vardý Saða ile sola baktým, yine karanlýk vardý Ayaklarýmýn dibi, yerle bir olmuþ durmaz Bir geliþ bir gidiþle, el diðer ele vurmaz.
Topraðýn kalbi nerde, devaymýþ bitmez derde Deniz kokusu aldým, çok sakin olmuþ perde Bir balýk zýplamaz mý, yýrtarcasýna suyu Ýyice yaklaþmýþtým, derken hissettim suyu.
Ýlk anda ürperdim ben, ey aþkým nerdeydin sen Hep ilerdeydi benden, dururdu durunca ben Aþk gibi bir þeydi bu, dalgayý geçiyordu Denizin gözleriydi, göz kýsmet seçiyordu. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.