Ol yarý bildim de ben aþina oldum.
Gönülden ben yarýn hep yoluna durdum.
Yalpalasa birazcýk sevdada gönül,
Yine gönlümden ben gönlüme sordum.
Ol yâre benim sevdam hiç eksik deðil.
Vermedim ki ondan baþkasýna meyil.
Çýkarsan diyarý bendi çarkýn dýþýna,
Deðil baþkasýna hep de ona eðil.
Yâre aþkýn ver de gör, durum hal nedir?
Olmazsa senin aþkýn olursun sedir.
Yana döne ol yâre sen ahu zar eyle.
Yar doðmaz mý senin hiç gönlüne bedir.
Cemalettin mutlaka aþký arttýkça
Arttýrýr nazýný yar sana baktýkça,
Sakýn bunda yorulma kendin ona ver.
Misline on gelir o seni yaktýkça.
Âþýk’ýn eðer yeri cennet olursa,
Didarý yakýndýr hep özde durursa.
Yaklaþýr da ayrýlmaz sevgili yâre,
Ol dilber yâri bir kez canda bulursa.
Niþanesi sevgilinin âþýkta varsa,
Rahat ölür âþýkta sevgisi sarsa,
Dirilir gamý sende sevgili yârin,
Her dem ol yâre ciðer gerçek yanarsa.
Görenleri hayret et sevsinler seni,
Gece gündüz derler hep aþkýn yeni
Ol yar öyle yar ki hiç ihmale gelmez,
Eylersen ihmali sen yakarsýn teni.
Aþka özün ver Cemal yandýr özünü.
Kendin yok eyle yâre çevir gözünü,
Ol yar kaplamýþ her dem bütün cihaný,
Tut sen “Elüstün Vel Kitabýn” sözünü.
Cemalettin GÜRPINAR