Rolümün son satýrlarýný da ezberledim, Dekor muhteþem, seyirci harika... Ama bu akþam bir garip içim, Ve ben bu sahneden çekiliyorum...
Yýllardýr biriktirdiðimm düþlerimi avuçlarýmýn içine aldým, Eriyorlar bir buz misali, Karmaþýk bir hikayeye dönen bu hayat, Akýyor bir su misali... Ve ben artýk gülemiyorum... Ýçim kan aðlarken, yüzüm zoraki tebessümü yansýtýyor... Kaným kalbime her çekildiðinde, Vücudumda tekrar yolculuða çýkmak istemiyor... Susuyorum, kaçýyorum, daralýyorum... Ve galiba ölüyorum!!!
Ömer DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerDemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.