Sen hiç kör oldun mu gün ortasýnda; Salýverdin mi umutlarýný, Sevdanýn suyu çekilmiþ tarlalarýna. Uykusuz gecelerde bir saðýna bir soluna, Fal taþý gibi gözlerini diktin mi karanlýða. Bir selamý bekledin mi sevdiðinden, Sabýrsýzlýklarýný katýk ettin mi? Zifiri karanlýk çayýna. Ve gecenin bir yarýsý, Parladý mý gözlerin sevgiyle, Yeni hülyalara yelken açtýn mý onunla…
Okþadýn mý saçlarýný uzaktan, Çektiðin oldu mu ciðerlerine bir nefes. Say ki leylak tarlasýna girmiþçesine, Odan kokusu ile doldu mu hiç…
Sen hiç kör oldun mu þafakta, Yalnýzlýða terk ederken gece karanlýðýný, Girdin mi soðuk yataðýna özlemekle. Kapanan göz kapaklarýna inat, Uyanýk kalmaya direndin mi. Ve sende, Düþlerini katýk ettin mi sevgine.
BEN MÝ? BEN SENSÝZ KAPAMADIM KÝ, GÖZLERÝMÝ…
Ýbrahim ALTIKULAÇ “Senin Uðruna”
Sosyal Medyada Paylaşın:
senin uğruna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.