Mor Sokak Lambası Vuruyorken Caddelere

denizden yansýrken güneþin kýzýllýk ýþýnlarý
ihtiþamla hakim duruyorken caddedelere
dolaþýyordu sahil parkýnda bu þehrin aþýklarý
mor sokak lambasý vuruyorken caddelere

baþlamýþtý yanmaya artýk ýþýklarý þu akþamýn
geçmezken ucundan bir an bile aþk aklýmýn
sen çýkýverdin karþýma melek yüzlü kadýným
mor sokak lambasý vuruyorken caddelere

mor ýþýklar altýnda uzunca bakýþtý gözlerimiz
bizi bizden uzak tutuyordu çekingenliðimiz
sonra yavaþça tutuþtu bu kaçan ellerimiz
mor sokak lambasý vuruyorken caddelere

güneþin kýzýllýðý kaybolmuþtu usulca denizin
dolmuþtu ufuklara sýyahlýðý kör bir gecenin
tam içine düþmüþtük çözülmez bilmecenin
mor sokak lambasý vuruyorken caddelere

saatler avuçlarýmýzýn arasýndan ilerliyordu
pýnardan bir damlacýk su misali akýyordu
gözleri mahsun halde kalbimde aðlýyordu
mor sokak lambasý vuruyorken caddelere

geceler sabaha dönüyor ufuklar açýyordu
saatlerce öpüp kokladýðým uzaklaþýyordu
sýrra kýdem basýp kökten buharlaþýyordu
mor sokak lambasý vuruyorken caddelere




Sosyal Medyada Paylaşın: