aðla þimdi güneþ yüzlüm yokluðuma . ayaklarýmýn önü birazdan uçurumun sonu; denizler kucak açmýþ derin maviliklerin içine çaðýrýyorlar beni. kollarým açýk rüzgarlar akýyor þahin tepsin de son aným dayým cihan ötesine ... güneþ köreltiyor gündüzü kýzýla dönüyor sema ve derya, artýk yokum bu oyunda siyah kayalarýn en biten ucunda aðla þimdi güneþyüzlüm yokluðuma
balýkçýllar volta atýyor etrafta cýðlýk cýðlýða bir sona sahit vazgecbildim canýmdan velakin seni taþýyorum ruhumda ..... yapamam ki yokluðunada kýyamam ardým yine dünya dönüyor adýmlarým yine yalnnýz yollara...... not: bir yalnýzlýk resminden esýnlenerek yazdým ama sonuç ruhumda ki kiþinin payesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kuzeyyıldızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.