Kal eyledim, sessizliğinin içinde eridim!

Söz
Vermiþtim
Gitmeliydim, ihmal
Ettiðim kadar sevinmeliydim
Mahcubiyetimi
Aþikâr eylemeliydim,
Ýçimin titrediðini belirtmeliydim
Ne kadar korkum varsa,
Artýk terk etmeliydim,
Haþyet zerk edene meyletmeliydim


Yýllar
Geçmiþti
Ayrýlýk rüzgârlarý hiç
Söylemeden birden esmiþti
Keder yüreðimde sökün etti,
Gözyaþlarým hiç dinmedi,
Fakat yetmedi
Özlemin, firkatin, sevginin,
Vefanýn, þefkatin mürebbisi
Olan can ne kadar sessizdi


Arife günüydü
Herkesin bir telaþý vardý,
Kaygýlar nasýl býrakmazdý
Bayramlýk bekleyen çocuklar
Sanki birer meraktý,
Hiç sabýrlarý kalmadý
Hane halký
Temizlik konusunda cefakârdý,
Soluk soluða
Kalacak kadar çabadaydý


Neydi
Bunun farký
Aþk ve ölüm hangi kalp için
Vuslattý, ruh niye vardý
Dünya ve nimetlerine bu kadar
Düþkünlük niçin
Gönüllerin terini aldý
Düþünmek en son
Tercih edilen bir fýrsattý,
Akýldanelik
Neden bu kadar etraftaydý


Bayram namazý
Nasýl bir heyecan ve de huþu,
Farzý ayýn olan
Emirler içimizde bir sýzý
Ne kadar ihmal edersek,
Nasýl ki tövbe kapýsý açýktýr
Diye söz söylesek neden acý
Kalp ferasetin mevkii,
Ruh aidiyetin dirliði,
Her lahza haberdar eden,
Müthiþ sancý


Kabristana gittik
Her yer yem yeliþ, sanki
Cennet misali
Ne kadar berrak ve sakin
Kuþlar bayram ediyor,
Sesleriyle sevinçlerimize
Ýþtirak eðliyor, þen ve þakrak
Nazar ettiðim her mezarlar,
Ne kadar mahzun ve suskun,
Lal olan hal ile bakýyorlar


Ýçimde
Derin bir sýzý baþlýyor
Çocuklar gözlerime bakýyor,
Zevcem boynunu bükmüþ okuyor
Oðullarým,
Ayrýk otlarýný temizliyor,
Torunlarým
Sessizce þaþkýnlýk yaþýyor
Sukut etmek bana kalýyor,
Tilavet edilen ayetler
Dikkatimi çekiyor ve alýp götürüyor


Bir burukluk var içimde
Her ne kadar
Hakkýyla þerh etmeye malik
Olarak aþikâr etmesem de
Nefesin rikkati azalýyor,
Kalbin inþiraha muhtaçlýðý
Önüme çýkýyor, söylemesem de
Ölüm içimde yaþayan
Engin bir nida, nefsim anlamasa,
Aklým tutukluk yaþasa da


Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: