SÖZLER DEMLİYORUM

Konuþmak ayýptý, çocukluðumuzda.
Saygý denizinde yüzdürüldük, coþtuðumuzda.
Gözlerimize binip, vazgeçmeyi öðrendik.
Kurallý bulutlardan uçup, düþlerde gezdik.

Sorumluluk çiçekleri açtý, boynumuzda.
Yeterli bulunmadýk, baþarýlara koþtuðumuzda.
Hatalý yaðmurlarda, suçlu þemsiyeler olduk.
Savunma kuþlarýmýzý, kanadý kýrýk bulduk.

Bir böcek gibi sindirildik, susmadýðýmýzda.
Özümüzü yitirdik, uyuma koþtuðumuzda.
Baþarý topraklarýný, atlarla kutlayamadýk.
Çýðlýklarýmýzý, düþlerin dýþýna taþýramadýk.

Serseri söz kurþunlarý yuttuk, savaþtýðýmýzda.
Kendimizi yýldýzlara astýk, çaresiz kaldýðýmýzda.
Bu dünyanýn okyanus dudaklarýný, güldüremedik.
Kendine hayran gezegenleri, memnun edemedik.

Piþman karlar yaðýyor beynime, daraldýðýmda.
Çýðlar düþüyor yüreðime, kendime uðradýðýmda.
Sözler demliyorum, antika acý demliðimde.
Ýkram ediyorum, cahil bardakla gezenlere.

Sosyal Medyada Paylaşın: