Uzanýyorsan þevkle Hüzünle yoðrulmuþ ellere Paylaþýyorsan özveriyle Yeri gelince de Kendi tasaný bir tarafa atabiliyorsan Ben deðil, biz diyebiliyorsan Bir simidi ortadan bölebiliyorsan Yüreðindeki sevgi denizinde Fýrlatabiliyorsan nefreti çok uzaklara
En bahtiyarý sensin bence...
Baþýný kaldýrýp bakar mýsýn etrafýna ? Yalnýz kendi yeislerine aðlayarak kalma Ne yürekler var kavruk, belli etmeyen Gözlerinin içi gülerken, sana teselli veren
Düþünme...
Dünyaya bir kere geldim, önce ben, ben diye Yalan dünyada kalacaktýr yüreðin geride Beden ölür, eserler yaþayacak gönüllerde Payidar sevgi yolculuðunun bileti nerde ?
Ah nerede..?
Gönül mihrabý kýrýlýnca bir kere Ýncinir dönüþümsüzce Dilse kalbin askeriyse Hayat denilen süreci Kim bilebilir, söyle
Bir kase çorbaya ekmek doðrayabiliyorsan birlikte Ana, yar, can olabiliyorsan içtenlikle Silebiliyorsan kini bir kalemde enginlerde
Mutlu musun söyle ?
Bak ayak izlerim dolaþýyor çevrende Yalnýz deðilsin, ben varým deyipte Bir gece vakti geleceðim ümitle Yýldýzlar serpilecek çepeçevre
Aman !
Simli pabuçlarým çýkmasýn ayaðýmdan Gece saat onikiye vardý yine...
HAZAN..
Sosyal Medyada Paylaşın:
hazan444 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.