Önce düþtü hepsi ki gözlerinden düþen damlalar misali
Sonrasý bir sigara içimi gibi kýsa ve soluksuz geldi
Önce ankayý vurdular
Sonra
Gecenin mor gemilerine sýðýnýp
Uzak iklimlere yol aldýlar
Uzak dedik biz sonradan isimlere
Ki son kurþunu sýkarken ben alnýma
Namluyu tutan senin ellerindi
Kan damlarken dört duvar odanýn en karanlýk haline
Mavzer senin nefesindi
Þimdi maðlup bizim bildiðimiz aþklarýn hepsi
Ve ölümler sýradan
Ölümlüler insan oysa
Ne yeminler bozdum
Ki ben ölümün ve ölümlünün ta kendisi
Geceye sýðdýralým madem bu olmuþluðun hepsini
Gözlerimizde uzak vardý bir kere
Sonrasýna bir kurþun sýkmalý derken
Bir
Kurþun sýkýldý
Ki önce anka düþtü yere kanadýnda insanýn bitmeyen hýrsý
Ki sonra çocuklar ölü doðdu
Vasýfsýz seviþmelerin ten kokan aþklarýndan
Bir geceydi oysa hepsi
Bir gecelik sessizliðin
Onlarca sayfalýk ismlendiriliþi
Gidelim öyleyse
Peki nereye kime
Kimin ateþidir bu uzakta parlayan
Ya kimin avereliðidir bu cesetler
Ben geceleri suskun kýldým artýk
Kendim de sustum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.