Yazarým yokluðunda…
Yokluðuna inat…
Sýkýþtýrýveririm cümle aralarýna adýný…
Bazen tükenirim yazmaktan, okuyamýyorsun diye…
Kaç yýl oldu bilmiyorsun ki yokluðuna inat her gün yazdýðýmý…
Her gün defterime damgasýný vurdum sensizliðin…
Yazdýklarýmý kim anlar bilmem…
Bazen ben bile anlayamýyorum ki…
Yalnýzlýk öyle bir dengesizliktir ki bilmezsin deðil mi?
Bilmiyorsun ki duygularým alabora olmuþ yalnýzlýk denizimde…
Bazen hayat bana inat oyun oynuyor benimle…
Bende hayata inat seni yaþýyorum gecemde gündüzümde…
Senden vazgeçmeyen inatçý yanýmla geldim…
Ýster kov beni…
Ýster al yanýna…
Ýstemezsen beni,
Yokluðuna ve yalnýzlýðýma inat iþlerim adýný kâðýtlara…
Ýstemezsen beni,
Hayatý kara kalemle olmayan beyaz kâðýdýn arasýna sýkýþtýrýveririm…
Yine devam ederim adýný kâðýtlara iþlemeye…
Seni kazanmadan yine kaybeden mi olacaðým…
Kim anlar beni bilmem…
Bilmemek vuruyor beynimin inceliðini…
Duygularým alabora…
Kim anlar beni bilmem…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.