ANARŞİK
“eðer yaþýyor olsaydý mutlaka gelirdi” dedi Maria,
aðzýnýn içinde zorla duruyordu hep çýðlýk,
ve sönmek üzere bir alevdi gözündeki.
sonra uzun bir hiçkimselik geçti hüvviyetinden,
uzun bir sessizlik...
“bak sulu kan yaðýyor kente,davamýz yaðýyor”dedi.
pek çoklarýnýn içinde azýnlýktý,
ama pek çoklarý daha vardý içinde,
söylemek istemediði ne çok þey...
Peki ya el ne derdi Maria’yý sorsalar,ne derdi alem
Alemi bilmem ama anarþikler diyordu dedem
Fakat bu baþka bir þiirin konusu...
Bugüne kadar tam dört kiþiyi öldürmüþtü Maria.
Kurþunsuz bezgin pompalýyordu kalbi her nefeste,
dört baþlý ejderhanýn alevler saçan dört aðzýný beslesin diye.
Týpký hava yoluyla bulaþan sinsi ve öldürücü bir virüs gibi,
herhangi bir yere saklanmayý ahmakça kýlan bu zelzele,
okyanusun ortasýnda kaçaduran bir hergele...
“bugün Nisan” dedi Maria.
bir an için unutmuþtu da sanki olan biteni,
sanki ölmemiþti bugün sevdiði.
az sonra kadehlerini tokuþturacaklardý sanki ,
bu þeyi ilk sefer görüyormuþ gibi bakarken her sefer gözlerine gözleri.
ta ki bu sabaha kadar!!!
(yani kurbanlýk bir koyun gibi baðlanana dek)
hep ilk kez,hep yeniden bakmýyor muymuþ ki sevgili?
ama yine de dedi bunu maria...
bu yüzden,
yani bunu söylediði için düþünüyorum da þimdi
bence maria bir katil deðil...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.