Özgünlüğüm/Özgürlüğüm Çocuksu Yanımdır +

//Bir çocuðun düþlerinde arta kalan zamaným
Hayallerime yüzme öðretmekle devam eder sesim//

Benim nefesim
Harama karýþmaz
Helal yollardan hedefine ulaþýr adýmlarým
Ki dert etmez yalnýzlýðý benliðim
Tenhalýðý büyük bir cennet sayar kendine özüm



Benim sözüm
Halkýn sorunlarýna yönelik
Hakça bir duruþtur
Ne paraya gönül verir ellerim
Ne de bir yaban melteme karýþýr yellerim
Özgünlüðüm/özgürlüðüm çocuksu yanýmdan fýþkýrýr



Konuþur kelimelerim þiirler arasý mýsralarda
Kah duygulardan dem vurur kalbim
Kah geceden seslenir kalemim
Ama gözlerime güneþten daha sýcak mimoza gibi baþka bir ýþýk deðmemiþtir
öyle büyülü
öyle içten



Hep sevmiþtir içimdeki çocuðu kuþlar
Güvercinler barýþa katký sunayým diye uçmuþtur göðümden
Dicle, canlarý bahtiyar kýlayým diye coþmuþtur sabahlarýmda
Ve Mezopotamya her taraf yeþil olsun diye
Bereketinden ödün vermemiþtir
Ben ovasýna heyecaný taze bir aþýk gibi bakarken



//Ve bir çocuðun gülüþlerinde kaybol(may)an umudum
Zor durumlarda herkes için ortaya çýkar benim varlýðým//



15 Eylül 2010, Mardin

Sosyal Medyada Paylaşın: