Sonbaharýn yaprak dökümünde, açar siyah çiçekler. Artýk zaman rüzgarýna dayanamaz hayat aðacým. Ýçimdeki umutlar, çürüyüp yok olmayý mý bekler? Yoksa hasrete mahkum olup, kurulur mu daraðacým.
Durgun denizde demir atmýþ bir sal gibidir, tabutum. Ýlâhi musîkiyle dinlerim, salâyý musallâdan. Ardýmdan dökülen gözyaþlarýný içip, yudum yudum, Beklerim, dönersin diye belki, býkmadan usanmadan.
Cemaatim donmuþ hýrçýn deniz misali, safta durur. Bir imamýn verdiði son hizmetle, kýlýnýr namazým. Sýr bahçemde yetiþen al gelincikler, anýnda kurur, Hakiki sevdalarýmý yüreðimden asla komazým.
Gül hazin, bülbül periþan, yaprak dualardadýr dalda. Çöker gök þiddetinden, yükselen tekbir-i sadâlarýn. Gidiyor nihai mekâna doðru, ahenkle son yolda, Cansýz bedenim yüzüyor, çýkmýþ üstüne dalgalarýn.
Getirmeyin kabrime, dalýndan koparýp çiçekleri. Mezarýmda bir fatiha okuyacak dostu beklerim. Daðlamayýn benim için sevgiyle çarpan yürekleri. Ben ulu selvide yaprak ve ben açan o çiçeklerim. Getirmeyin kabrime, dalýndan koparýp çiçekleri......
Ýlhan BÜYÜKYÖRÜK
07.10.1999
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meçhul Asker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.