Uyan Kalbim

Nerede,
Küçük bir kulübenin verandasýnda
Kýrýk kalpli bir insan duysam,
Ýrkilir kalbim;
Tutar düþüncemin perçeminden
Ve Sen olurum kardeþim, Sen...

Doru atlarýn koþtuðu bozkýr zamanlarý
Geçti...
Hiçbir zaman;
Ne dünya ne güneþ
Ne samanyolu durdu yerinde
Tavaf devam ediyor
Her zaman:
Menzili,
Döndüðü merkezi belli
Her þeyin Sebebi,
Yoktan var eden bir Allah
Etrafýnda dolanýr tüm kainat.

Bak kendine,
Geçen her an,
Bir çentik atmýþ ruhuna,
Derinden izler var ya.
Olsun; bunlar yaþanmýþlýk izleri
Kazandýðýn, kaybettiðin her savaþ
Sana bir derin anlam,
Geniþ bir bakýþ býrakmýþ.

Ama, bunca yorgunluk
Deðer mi dersin kazandýðýna;
Bildin mi kendini;
Buldun mu son nedeni.
Her kayboluþun bir sonu olmalý
Girdiðin kara hüzün tüneli son bulmalý
Hazan gelmeden gönlün
Çaðlamalý coþmalý...

Hey, hoyrat zamane çýðýrtkanlarý
Eskiyen, her þeyi çöpe atmaya kalkan
Yeni olan her þeye þüphe ile bakan
Uyan artýk uyan;
Hakikat olan ne eskidir
Ne yeni,
Bak hakikat güneþi
Doðarken her gün
Yýkar yüzünü bin gerçekle
Temizle yeniden düþünceni.

Sen ey hazan yapraðýna
Tutunan gönül
Bak etrafýna,
Sanma ki bu sonbahardýr;
Bir gecedir son bulan
Ölüm eþiðini geçince doðacak asýl gün
O zaman gelmeden
Haydi,
Ne olur, uyan.

(Eylül 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: