KALENDER

Geçesin ki kendinden, bu dünyadan geçesin;
Boyuttan soyutlanýp, mânâsýna geçesin.


Ne dilersen karþýna, önce kendine dile.
Dile ki düþmeyesin, utançta dilden dile…
Ferâset kýlýcýnla, kibrini dile dile;
Benliði eze eze… Anca ýslâh olursun…
Yunusça nefes alýr, mýsralarda solursun.


Boþa deðil, nazýmla, çiðnedin bu elleri;
Bilirsin ki, gül kokar; gül verenin elleri.
Bu düstûrla söz söyle, gücendirme elleri.
Ýnsan insana gerek, idrâk et, ne olursun!
Dünya ahret, tarlanda, ektiðini bulursun.


Zaten, hayat deðil mi, baþlý baþýna çile!
Dolam dolam tecrübe, ömrün zamana çile
Hecehâne içinde, çektiðin altýn çile
Fark eder mi, sarrafý, bakýr dese n’olursun!
Hikmetin mi sarsýlýr? Hepten mi kaybolursun!


Sanma iþim serzeniþ, kahir, kahýr; hep sitem…
Ýstem o ki; gör ben’i, bakiyene hepsi tem.


29-01-2010
Salih ERDEM / AYDIN


Sosyal Medyada Paylaşın: