EL DELİYE HASRET

Taþ atar havaya altýnda bekler
Kafa yarýlýnca kadere yükler
Ahmaðýn haline güler melekler
El deliye hasret, biz akýllýya.

Saflýk para etse çok Vehbi Koç’lar
Türerdi ülkemde kalmazdý açlar
Zübük ders almaz da herkesi suçlar
El deliye hasret, biz akýllýya.

Gökten tepsi tepsi býldýrcýn, helva
Gelsin taze üzüm, yumuþak ayva
Kendini Musa’yla görür müsevva
El deliye hasret, biz akýllýya.

Onurlu yoksullar bunlar yüzünden
Yutkunur durur da gitmez izinden
Sinsice sürmeyi çalar gözünden
El deliye hasret, biz akýllýya.

Yaradan’a sýðýn bir sað, bir sola
Þöyle bir Osmanlý gerek bu kula
Kendine gelirse geçer makbula
El deliye hasret, biz akýllýya.

Kulaðýn çýnlar mý ey Aziz Nesin?
Kýran girdi telef oldu kümesin
Yüzde yetmiþ çok az, bunu bilesin
El deliye hasret, biz akýllýya.

Gölgesiyle yarýþ yapar aptallar
Elde mavzer düðün, dernek kutlarlar
Bu kafayla gider ise nal toplar
El deliye hasret, biz akýllýya.

Yamuksun, tembelsin, asalaksýn sen
Diðer konulara girme istersen
Hak, hukuk, adalet salla ki, yersen
El deliye hasret, biz akýllýya.

Balýðýn kuyruðu kokmuþ çürüyor
Efendi’den el’i alan yürüyor.
Din taciri softa Hakk’ý kürüyor
El deliye hasret, biz akýllýya.

Çanakkale



Sosyal Medyada Paylaşın: