Birden fazla olma ihtimali olmayan ya kundura,yada spor bir ayakkabýya sahiptik.. çocukluðumuzun geçtiði,büyüdüðümüz hayatla tanýþtýðýmýz iki odalý bir salonu olan altý kiþinin sýðmak zorunda kaldýðý. levent’te bir evde oturuyorduk o zamanlar
ucuz boyalarla boyanmýþ rutubet kokan duvarlarýn arasýnda bildiðimiz çocukça oyunlarla geçirebiliyorduk çoðu zamanýmýzý bir üç taþa dönüyorduk,bir isim þehire. diðer kalan zamanlarda bize hep alaycý gülümsemeyle bakan güneþin altýnda yakar top oynardýk. kimi zamanda beþ taþ,saklambaç,körebe
ama hiçbirimiz tahminde edemezdi birgün büyüyebileceðimizi ve bahçesinde top oynadýðýmýz kiraz aðaçlarý olan tek katlý gecekondu’nun bir gün yýkýlýp yerine devasa bir gökdelenin dikileceðini.. ve o gökdelenin altýnda çocukluðumuzun,hayallerimizin arkadaþlýðýmýzýn ölüm gideceðini..
kimbilebilirdi ki olacaklarý bize hep alaycý gülümseyen güneþin birgün yokolup gidebileceðini. yerini yedi kat üst üste dizilmiþ beton koruganlarýnýn alacaðýný kim bilebilirdi ki?
bilsekte ne yapabilrdik? yalýn ayak koþupta buldozerlerin önüne kendimizi atabilirmiydik? dev gibi adamlarla kavgaya tutuþup onlarý devirebilirmiydik? tüm bunlarý üç,beþ cýlýz besimsiz çocuk yapabilirmiydik?
en azýndan bir umuttur deyip kirazlarý,kiraz aðacýný kurtarabilirmiydik?
ne yazýk ki ! yapamazdýk,yapamadýkta oracýkta býraktýk çocukluðumuza dair mutlu,mesut geçen ne kadar güzel hatýra varsa birer darbeyle hepsini öldürttük gücümüzün yetmediði devasa gökdelene... Sosyal Medyada Paylaşın:
cihan balcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.