“KÂRSIZ ÖMÜRLER”

Nice ömürler geçmiþ hep kârsýz
Gözler bakýþlar çok arsýz
Kalpler gönüller imansýz
Ömürler yaþantýlar Kur’ansýz

Ya gelirse melek-ül mevt
Ansýzýn habersiz ve zamansýz
Gidebilecekmiyiz acaba biz?
Tam hazýrlýklý ziyansýz...

Yalvarma yakarma fayda edermiki?
Alýp götürecek sorgusuz süalsiz
Ne yaparýz o zaman biz...
Bom boþ ve hazýrlýksýz!

Ömür denen süre geçiyor
Hep bomboþ ve gamsýz
Ýman sözden öte gitmiyor
Kalplerin çoðu imansýz

Bu gün yine geldim kabristanlýða
Herkesin bir gün geleceði mezarlýða
Selam verdim almadýlar
Galiba beni duymadýlar

Neden etraf böyle sessiz!
Konuþsanýza neden sustunuz?
yoksa zamanýnda çokmu konuþtunuz?
Bu yüzdenmi þimdi böyle sustunuz?

Belkide hayallerinize kavuþtunuz
Yada hiç beklemediðiniz þeylerle karþýlaþtýnýz
Kim bilir orda lisan geçmiyor artýk!
Belkide bu yüzden sessizliðe alýþtýnýz


Bir gün bizde onlar gibi olacaz
Ve dar bir mezara konacaz...
Adýmýz mezar taþýndan silinecek
Üstümüzde hep otlar çayýrlar bitecek
Bir gün onlar gibi bizde hep unutulacaz

Herkes bir gün öleceðini biliyor
Ama ölümü hiç aklýna getirmiyor
Sen ölümü ne kadar unutsan bile
ölüm seni hiç unutmuyor!...

Mehmet Yýlmaz ÝNANOÐLU







Sosyal Medyada Paylaşın: