Bu Asker ocaðýndan sana son mektup Anne Artýk zaman kalmadý fazla yazamam uzun Sakýn ola üzülme ben Hakk’a yürüyorum Þehadet þerbetini içmek üzere guzun
’Askerlik yatma yeri deðil’di biliyorduk Göreve çýktýk bugün, güneþ altýnda yandýk Yürüdük saatlerce ben ve arkadaþlarým Üç-beþ korkak çakalýn inlerine dayandýk
Hainler kayalarýn arkasýna indiler Korkusuz bedenlerden geniþ bir çember ördük Yüreksizdi hepsi de, fare gibi sindiler Maðara giriþinde bir-ikisini gördük
Levent Astsubay birden ileriye atladý Gözlerimde canlandý Türk’ün büyük mazisi Hüseyin’in yanýnda el bombasý patladý Onlar artýk Ülkemin þanlý birer Gazî’si
Namertlerin peþinden korkusuzca giderken Kahpece bir tuzaðýn yayýna bastým Anne Sana doðru koþamam, bacaklarým yok artýk Parça parça bedenim, mayýna bastým Anne
Bayraða ve Silaha el koyduk, yemin ettik Bitecek lanet terör, ölmeyecek bebekler Dedim ya hiç üzülme, hatta aksine sevin Gideceðim o yerde beni Peygamber bekler
16,07,2007 Gýnalý Guzun Sosyal Medyada Paylaşın:
(Mustafa Çetiner) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.