kal deseydin kalırdım

Demedin oysa...
Kuru bir "bitmesin"den baþka hiçbir þey demedin.
Öyle kuru, öyle soðuk, öyle uzaktý ki ondaki anlam!
Bu kadar kolay mýydý her þey, bu kadar yakýn mýydýk uçuruma?
Savunmayacak mýydýn sevgimizi?
"Kal" diye haykýrmayacakmýydýn ardýmdan?
Düþündüðüm bu deðildi...
Hayal ettiklerim, beklediklerim baþkaydý senden..
Mücadele beklemiþtim oysa, yelkensiz olan gemimizi kýyýya ulaþtýrýrýz sanmýþtým..
Kýyýya ulaþtýrýrsýn sanmýþtým...
Oysa O’nu denizin ortasýnda savunmasýz býrakmama göz yumdun...
Bu kadar yýpratýcý olamazsýn...
Oysa bir anlam olmalýydý yaþadýklarýmýzda!
Paylaþýlan duygularýn bir anlamý olmalýydý.
Yüreðimdeki martýlarýn bir anlamý olmalýydý.
Beynimizdeki melodilerin, aramýzdaki çekimin,
geçen akþamki sohbetin bir anlamý olmalýydý.
Duygularýmýzýn bir anlamý olmalýydý.
Yüreðimdeki tüm MARTILAR’ý uçurdun þimdi...
hangi yöne gittiler bilmiyorum, geri dönerler mi bilmiyorum.
Dünya boþaldý mý ne!
Neden bu kadar sessizleþti birden yaþam,
neden artýk parlamýyor yakamozlar gözlerimde,
neden artýk rüzgar esmiyor...
Her þey seninle mi kaldý yoksa...
Mantýðým, mantýðýmý bana býrak lütfen, ona ihtiyacým var.
Bazý þeyleri anlamak için ona ihtiyacým var!
Evet!
Ben istedim ayrýlýðý,
Çýkmaz yollara yönelen bendim,
Kucaðýnda bir yýðýn noktayla karþýna çýkan bendim...
Kahretsin!
Bunu neden yaptýðýmý bilmiyorum Ve
Senin buna nasýl göz yumduðunu...
Týpký Balkondaki akasyalarý sularken,
fazla sudan dolayý sararacaklarýný bilmediðim gibi...
su onun için hayat olmalýydý oysa..
ve...sen de benim tutunacak dalým!
Bazý þeyler vardý aramýzda biliyorsun,
olmamasý gereken ama daima varolan.
Farklý uçlardaydýk seninle,
farklý mevsimleri seviyorduk farklý zamanlarda....
sen büyük fýrtýnalara vardýn, bense lodostan bile ürküyordum..
Oysa baþardýðýmýz þeyler vardý her þeye raðmen,
daha doðrusu öyle sanýyordum...
Binlerce yýldýz arasýnda,
ayýn güzelliðini gösterebilmekti tek amacým...
yýldýzlarý söndürmekti...
sorunlarý yok etmekti...
"bitti" deyiþim öylesine bir þeydi, öylesine
sýradan, þakacýktan...
"hayýr" demeliydin!
Hatta kýyametler koparmalýydýn yüreðimde,
Hendekler açmalýydýn yoluma gidemeyeyim diye.
Sahip çýkmalýydýn gözlerimdeki ay’a sevgimiz diye...
Beni yolumdan alýkoymalýydýn...
"kal" demeliydin...
defalarca "kal" demeliydin...
oysa demedin...
belki de senin çiçeklerin çoktan solmuþtu ve ben akasyalarý kýþýn
yaþatmaya çalýþmakla hata etmiþtim...
belki böylesi daha iyi oldu...
"kal" deseydin kalýrdým...
hem de seve seve kalýrdým.
Martýlarla kalýrdým
Yakamozlarla kalýrdým
Demedin oysa!
Bilir misin
Kaç çýðlýk olup yýkýldý yüreðim giderken...
Bilir misin
Nasýl bir cana hasretti yüreðim, yolumdan döndürecek...
Bilir misin
Nasýl zor oldu ardýma bakmadan çekip gitmek...
"KAL" desen kalacaktým...
DEMEDÝN OYSA!
Sosyal Medyada Paylaşın: