Ben Karadeniz kadýnýyým Sýrtýmda sepetim Ayaklarýmda Kara lastiklerim vardýr benim Ellerim toprak kokar Çamur kokar Emek kokar Çalýþmaktan nasýr tutar Yeri gelir kan da akar Ama asla acýmaz ellerim!
Güneþin doðuþu benim saatimdir Hava seçmem Mevsim seçmem Ýþ seçmem Ýster yaðmur yaðsýn tepeme Ýsterse dolu Ben asla çalýþmaktan vazgeçmem!
Geceleyin Koynumda kibritimle yatarým Sabah gün ýþýyýnca kalkar Sarýkýzýn, nazaramýn Yalýný hazýrlarým Onlarý da evlat bilir Onlarý da baðrýma basarým!
Ben Hoyrat bir iklimin kadýnýyým Öyle kolayýna da aðlamam Belki omuzlarým çökmüþtür Belki belim eðrilmiþtir amma Baþým hep dimdiktir Þerefimi asla yerlere çalmam!
Ben Gözlerime kalem çekmesini de bilmem Denizimin yosunundan baþkasýný yüzüme ’krem’ diye de sürmem Ben gübre kokusunu da Baþka hiç bir kokuya deðiþmem Ben vataným için Ben milletim için Ben namusum için Silahý sýkmaktan da geri gelmem!
Ben karadeniz kadýnýyým. Ben zorluklarýn kadýnýyým!
açýklama. yal : karadeniz bölgesinde genellikle sabahlarý hayvanlara hazýrlanan sulu yiyecek.
nazara, sarýkýz : yine bu yörede ineklere verilen isimlerdir.
ASÝYE ALEV AKBOÐA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gelincik55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.