olmadý bitiremedim seni, bende kalan sen durmaksýzýn büyüyorsun içimde güz kapýmýn eþiðinde, gördünmü yine eylül, yine hüzün.. ve ardýndan zemheri. kaçýncý sana hasret yaprak dökümlerim? bilmem ki beyaz güllerin kaç kez soluþu sensiz, bilemem yine kaç defadýr Karadenizin hep lodos oluþu, ya da kaçýncýsýdýr güneþin erken battýðý sensiz akþamlar?
yokluðunda nefes almak ne kadar zormuþ yaþamak ne kadar imkânsýzmýþ olmayan veda sonrasý,
asla olmayacak olan veda! hayat ne kadar zormuþ tek baþa sahipsiz, sensiz kaçýncý zemheriye kapý aralayýþým bu benim?
yok iþte, beceremedim unutmayý, beceremez oldum sensiz mücadeleyi önüme çýkanlarla, nelere boþ veriridim de yaþayamadýklarýmýz k kahreden oldu beni asla boþveremeyeceðim... Yoksulluk sensizliktir, ýssýzlýktýr sensizliðim, viranesiyim baykuþlarýn. bana bakan gözlerin mi ,bakarken gülmeleri mi, yoksa bakmaya doyamayan kahreden beni, en çok öldüren beni! bilemiyorum ama yok olmadý bitiremedim ben seni ben/de bitmeyeceksin galiba bu zemheride de...
Ayser ÖZBAKIR Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.