*Sarısına Eylül ' ün Mavi Dökmek*

/ iki göz kapaðý arasýna saklanan ömrün can çekiþmesidir bu /

Ey hayat!
Ýçine sýðdýrdýðýn onca yaþam kadar
Yorgunum desem sana
Eylül çeler aklýmý

Sesime birikirde öfkem kusamam…

Kaldýr sýrtýmdan inmeyen yýllarý
Dizlerim çökmüþken sana
Eðmiþken belini anýlarýn
Taþýyamam…

Bak,
Bugün takvim bir yaprak daha döktü
Ömür sayfasýndan!

Yeni bir yaþ daha düþürdü
Baid kentlerin yaðmurlarýyla

Büyüdün dedi
Artýk aðla(ma)

Hayatýn elinde emekleyen çocuk deðilsin

Eylül bulutlarýn yüzüne aks edip
Yaðarken semaya…
Kapýmdan an’a hapsolmuþ anýlarýmý akýtýyordu
Yerine býrakarak yenilerini

Buruk bir gülümsemeydi
Yaralarýmýn kýrmýzýlýðýndan düþen
Gamzelerine hayatýn…

Ey hayat!
Geçmiþime iyi bak…

Hayata doðduðum ay
Ey eylül!
Sonbaharýn baþ sultaný…

Beni her yaþýmda
Mutluluða doðuran
Ömrümü bir kez daha adýna sürmeye hazýrým!

Ve iyi ki hayatý senin kollarýna býrakmýþým!

Ýyi ki doðdum acýlarýna hayat..
Ýyi ki doðdum mutluluklarýna eylül

/Mütenahi bir zamanýn sonlarýna düþülmüþ sözlerdir bunlar/

Gözler açýldýðýnda hayata bir kez daha
Usanmadan aðladý çocukluðum…
Eskiyen adýna kahrolur gibi
Hayatýma dönemediði yerini
Özler gibi…


Uzat çocuksu ellerini özlemlerinin…

Ey eylül!
Aç ana kucaðý kollarýný
Güz güllerinin


Bugün doðum günüm benim…



Sosyal Medyada Paylaşın: