Susmayan Ben...
Yine asiyim!
Karanbole yaþýyorum belki bu hayatý…
Susmak aslýnda bilmediðim bir tarz,
Konuþmak alabildiðine tüm duygularýmý…
Neden niçin olmadan asla!
Sadece gözlerine bakmak…
Sadece gülmek hayata,
Susamak ama asla susmamak!
Kelimelerde buluyorum tüm anlamýmý!
Kim ne derse desin…
En azýndan açýkça anlatýyorum derdimi,
Açýk apaçýk aktarýyorum sevgimi…
Lugat-ý Türk konuþuyorum bazen,
Bazen; Ýstanbul þivesi…
Kimi zaman lazca hoþuma giderken,
Kürtçe veya doðu þivesi de memleketimin dili…
Yutkunduðum tek bir dert var içim!
Hani ayýrýyorlar ya ayrým yokken…
Kimisini Türk Kürt,
Kimisini Suni Alevi…
Kýskanmak oluyor ya sevdiðini,
Hani özümsemek yerine reddetmek!
Hani güvenirsin ama o annesini sever,
Býrakýyorum kendimi soðuk savaþýn duraðanlýðýna…
Yalnýzlýðým var kalebodurun tek rengi gibi!
Senlik var þenlik gibi…
Ben varým birde kelimelerim,
Sustuðumda harf olan, þiir olan, yazý olan…
Bir koca Ýstanbul a hayraným,
Birde Viyana ya yürüyen ordulara…
Bir bakýþlarýna aldanýrým,
Birde davulcunun manilerine!
Ben böyleyim belki senin zýttýn!
Öfkemi yendiðim, sevgimi yeþerttiðim…
Ben böyleyim 3 kelimeden hep fazla,
Ben böyleyim 4 kelimenin hiç yetmediði…
Ömer KÜÇÜKKAYA
00:19 14.11.2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.