ANNE
Sen gidince anne kalmadý kimse
Tek ümidim beni elin kýzý sevse
Dedým ama sevmeyeceðini biliyodum
Ondan bi medet beklemedým kimseden
Senle sohbet etmeyi,dizinde yatmayý özledim
Yýne ne yaptýn demeni
Eskisi gibi söylenmeni özledim
Hep yolunu bekledým,belki gelirsin diye
Sen gidince bi sevgilim olmadý
Kimseyide istemedim yanýmda
Gözümü açtýgýmda ýþýltý kalbin
Sen benim ilk sevgilimdin anne
Ve hep öyle kalacaksýn
Çünkü tek þevkati sende buldum
Ýlkte sonda sendin benim için
Sokaktaký sürtükler umrumda deðil inan bana
Þiirlerde argoyu bende sevmem ama
Ýçimi döküyorum sonuçta
Görürsen bu haykýrýþý kýzma
Affet anne...
affet çünkü yanlýz kaldým
ne ben insanlarý anladým nede onlar beni
içimden hep çýðlýk attým
çünkü hiç menfaatlerim dogrultusunda hareket etmedým
bende hep kazanmak istedim doðru ama
çýkarým için kimsenin kalbini kýrmadým
kalp kýranlarýn içine iþlemeye hazýrdým
kendime güveniyordum sen varken anne...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.