Ey otorite, Çek ellerini üzerimden, Sen beni etiketleyemezsin. Kalýplarýn dar gelir bana Dar olan aklýn, almaz düþüncemi Sen ki; taptýðýn put belli.
Kör karanlýðýn tanrýlarý Iþýk gelinceye kadar varlýktýnýz, Karanlýk ýþýðýn içinde nasýl yanar, Kaybolur ya; Hakikat gelince ruhunuza O zaman anlarsýn, Kalbin seni çaðýrýr Allah’a
Korkma, Bu Sensin, Kendine neden yabancý, Garip serzeniþlerin Ýnsan olmak sorumluluðu mu korkuttu: Daðlar bile kaçmýþtý bundan... Hayýr sen, Yüce daðlardan, daha güçlüsün Korkma, eðil Secde ettiðin yerden Kaldýr þerefli insanlýðýný Allah karþýsýnda acziyetini Bil, yükselsin varlýðýn.
Hayýr mý? þer mi? Nasýl anlarsýn? Tesadüf olsun, Tabiat, Madde; Adýný yanlýþ bildiðin bir Allah ki, Seni var etti, seni annenden daha çok sevdi.
Nankör olma nefsim, Haydi dualarýnla yönel Gün batmadan doðrul Hakikat güneþiyle Yan ve kavrul; Var eden Rabbin Rahmetiyle, Þahdamarýndan bile yakin Allah diye zikreden Akleden, Bir kalp ile dinle/n.
(Eylül 2010 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.