GÜNEŞ KAPIMI ÇALACAK

Bir hayatýn ötesinde sesiz solgun ömrümü,
Çagýrsa diye seslenirken karanlýga.
Bir ýþýk göründü küçükte olsa.
Ama çok uzaktaydi bir yýdýz gibi.
Ellerimi uzattým tutabilirmiyim diye,
Kayýverdi ellerimden boþluga.
Bir yudum su bir yudum nefes gibi,
Boþaldý birden bedenimden.
Sustum nefesim yoktu çýglýga,
Durdum takatým yoktu yürümege.
Ýnceden bir yagmur baþladý göz pýnarlarýmda
Sesiz sesiz karanlýga karýþtý.

Bir bedenim benimle ruhum uzaklarda,
Alaca karanlýkta yol almaktayým.
Sevgi temeline yükledigim binalar.
Çelik örgülerle sarmakta karanlýgý.
Dudaklarýmda bir türkü vardý tek baþýna,
Nakaratsýz nihavent.
Boþlukta yýldýzýmý arýyorum.
Bu rüzgar biþey anlatýyor kulaklarýma,
Sesizce fýsýldýyor ayrýlýgý.
Kokunu alamýyorum çokmu uzakdasýn,
Çizgimi çektin kara tahtaya boydan boya.
Sevgi çemberini kýrýp attýnmý.
Yazmýyacakmýsýn kalp resimlerine,
Seni seviyorum.

Bu yolda yanlýz ve ürkekmi gidecegim,
Sensiz ve yanlýzmý aralayacagým karanlýgý.
Nasýl bulacagým kardelen çiçeklerini.
Sensizmi dans edecegim yagmurlarda.
Sensizmi kucaklayacagým rüzgarlarý.
Ama ben her zaman uzatacagým ellerlmi,
Yýldýzlara,
Ellerimden kayýp gitsede.
Belki sensin o yýldýz,
Avuçlarýmdan kaçýp giden.
Bir gün güneþ kapýmý çalacak,
Iþýl ýþýl bir günde biliyorum.
Sen yanýnda olacaksýn .
Diðer yýldýzlar olmayacak.
Biliyorum güneþ bir gün kapýmý çalacak.
Þair Cengiz Yýlmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: