Ucu Yırtık Zamanlar

Aðýrlýk yol baþlarýnda,
Tutunacak dallar çürük,
Omuzlara yelken açar maziler,
Sarmalanýr tütün içlerine aðýt,
Kuru gürültü deðil iç yanýklarý,
Sözün bittiði yerdir zaman,
Yýrtýklardan umut düþer…
Göz sarnýçlarýna üryan,


“Yüreði parselleyen sarraf gibi,”
“Ýç açýlarýna bölünür ölüler,”


Ölüler ki!
Kuru anýt dallarý,
Birazdan boþalacak nefes,
Gen haritalarý tarumar…
Ceninler sarýlacak topraða,
Kurak memelerden,


“Dinsiz bir aynanýn sarý benzinde,”
“Güzelliðe çalým atan gölgeler,”


Gölgeler ki!
Çizik dahi yok tenlerinde,
Bir vuslatýn ayak izi ardýnda,
Sürüklenen yakamoz ýþýklarý,
Kendini ýslatýyor kýyýlar,
Sýzýlý morfinlerden,


Ýnsan!
Gölgesinde yarýþ atý misali,
Dönüyor yokuþlarý,
Ayaklarda vuslat,
Döþemesiz çarýklar,
Ýzi düþer yollara…
Baþlangýçlardan,
Bitiþlere…


Son durak;
“Ölüm çizgisi her güzelliðe,”
“Ayýrt etmez insanlarý Azrail,”

07.09.2010

Ucu püsküllü zamanlar düþer kýyýsý yýkýk verandalara,
Ýnsan bir ipte sallanan ölü ince sýrata baðlanacak belinden…








Sosyal Medyada Paylaşın: