BOŞ

Bir kaðýt kývrýmýnda

Þiir yazmaya çalýþtým kalemsiz

Gözlerim anýlarýmda

Dilim susuz hecelerde gezindi

Ruhuma ince sýzý veren

Aþkýn kalýntýlarý silkindi

Ayaklarýma düþtü acý kýrýklar

Sonbahar rüzgarý esti uzaklardan aldý onlarý

Taþýdý sonsuza

Kucuk bir ay ýþýðý aydýnlattý odamý

Sesiz diyarlarda hüzün melekleri aðladý

Ben kalbimi açmýþtým sevgiye

Aç kaldý açýk kaldý

Gözlerim karanlýða alýþtý artýk

Ruhumu taþýyor ümitsizliklere

Bir fýrtýna kopuyor bazen

Ellerimden kayýyor yýldýz yýldýz parlayan gözlerindeki

Yaþlý cam kýrýklarý

Hüzün donuyor dallarýnda aðaçlarýn

Sevgi solmuþ uzak hecelerde

Gece sarýyor sonsuzluðuna ruhumu

Toprak artýk hazýr beni almaya içine sessizce

Aðlayn göz yok arkamdan soran söz de

Sevgi ekmek istedim ömrümce

Biçe bildigim sadece

yanlýzlýk ve anlaþýlmazlýk oldu

Kabuslarýma sarýndým ama

Kabuslarým hep gerçek oldu....


Sosyal Medyada Paylaşın:

aemin Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Babaannem Bir Bulut Geçti Rüzgarda Savrulan Yaprak Misali Mor Aşk Güzel GÜnler Gelecek İnanıyorum..... Türk Kahvesi Mavi Misketler Baklava Başarı ZAR