MEMURUM BEN

Sekiz on yedi saatten ayrýlmaz gözler,
Buyur, emret efendim, tamam þefim, sözler,
Bütün hakkýmýzý almýþ, oturtan beyler,
Her zaman haline þükreden memurum ben.

Zil çalar aðzýmýz sulanmaya baþlýyor,
En küçük hatamýzda, müdür bey haþlýyor,
Aybaþýnda da alacaklý karþýlýyor,
Konuþamayan aðzý dilli memurum ben.

Siyaset, fikir üretmek yasak bizlere,
Beþ yýlda bir oy için çökerler dizlere,
Acý enayiliðime, emek yellere,
Sözde sendikalý, sopalanan memurum ben.

Altý yýl takla atarýz bir kademeye,
Derece terfisi kapanýrýz secdeye,
Yaranacak, ispiyon eder müdür beye,
Yüreði param parça olmuþ memurum ben.

Çocuklar, haným, elime bakar gelince,
Rüþvet oluyor, hediyeler verilince,
Altý yüz milyon lira maaþ denilince,
Alýnca tükenmez sanýlan, memurum ben.

Her söze emme basma misali tamam der,
Kuru ekmek bize verilir, onlar bal yer,
Haným pazar, çocuklar yol parasý ister,
Maaþý taksitlendirilmiþ memurum ben.

Yüzde beþ zammý uygun görür büyüklerim,
Ne yapalým, daha iyi secde ederim,
Belim doðrulmuyor, krediyle öderim,
Kaderi sýnýrlý, gariban memurum ben.

Baþý dik olursam, sürgün yolu görünür,
Makamlara ulaþmaya, yerde sürünür,
Birbirinin ayaðýný alýr, düþürür,
Kýlýðýndan bellidir, garip memurum ben.

22/8/2005

dursun yeþil
Sosyal Medyada Paylaşın: