Hani o eski tadý bayramlarýmýn Onlar mý deðiþti, Yoksa bizler mi? Neden gülmüyor artýk çocuklar? Anlar mý deðiþti, Yoksa yüzler mi?
Ah çektiren çocukluðum düþer aklýma Ellerimde þeker torbalarý, Ama biri aðzýmda Aklýmý onda býraktým, Çikolata heeep hazýmda
Þeker yerine para verendi Hasan amcam Kaybettik geçenlerde O da hâlâ sýzýmda
Saklanan þekeri bulup yemesi nasýl mutlu ederdi oysa Ah! keþke derdim, Keþke Annem harçlýðý mendil ile baþucuma koysa Hele Arife akþamý “Hadi banyoya” diyerek Arife suyuna soysa
Olmasa da yenilerimiz Yeterdi günlüklerimiz Hediye alamasak da, Gülerdi yinede yüzlerimiz Ne bileyim, Bir buruk hatýrlýyorum þimdi Açýlýrdý tüm kapýlar, Severdi büyüklerimiz
Ýnanýn bana “Ben mi yaþadým bunlarý” modundayým þimdi. O kadar az ki çocukluðumun anýlarý Bir yerlerimde sýzlar eksikliðimin aðrýlarý Hayalindeyim hâlâ anda kalmanýn Tadýna doyamadýðým, Bayramda çocuk olmanýn
Evet, Alacaðým var o halde Bugün istiyorum çocuk olmayý Kapý kapý dolaþýp þeker almayý. Dahasýný da istiyorum. Dahasý, Ben hep çocuk kalmayý.
Cemil YILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.